خفگی دسته جمعی ماهی ها! - کتاب یار مهربان

به گزارش کتاب یار مهربان، مرگ های جمعی ماهی ها در سراسر دنیا روز به روز در حال تشدید است؛ دانشمندان می گویند که انسان ها مقصر هستند!

به گزارش خبرگزاری کتاب یار مهربان، در ماه ژوئن، سواحل جنوب شرقی تگزاس با ماهی های مرده فرش شدند. این ویرانی یکی از چندین مرگ جمعی اخیر بود که باعث نگرانی دانشمندان و دوستداران محیط زیست در خصوص سلامت ماهی ها در رودخانه ها و اقیانوس ها در سراسر دنیا شد.

از بین رفتن ماهی ها می تواند به طور طبیعی و در پی آب و هوای شدید مانند خشکسالی اتفاق بیفتد. اما کارشناسان می گویند که انسان ها با ایجاد اختلال در زیست بوم هایی که معمولاً چنین مرگ هایی را کنترل می نمایند، مرگ و میر را بدتر می نمایند، به طور نامتناسبی بر ماهی های بومی تأثیر می گذارند، زیستگاه ها را از بین می برند و آب را مسموم می نمایند.

تگزاس تنها جایی نیست که اخیرا شاهد مرگ و میر دسته جمعی ماهیان است. در ماه مارس، رودخانه دارلینگ-باکا در استرالیا رنگ نقره ای به خود گرفت. میلیون ها لاشه به قدری متراکم بودند که ناظران به سختی می توانستند آب را ببینند، آبی که از گوشتی که به سرعت در حال پوسیدن بود، سبز تیره شده بود.

هم در تگزاس و هم در دارلینگ-باکا، مانند بسیاری دیگر از تلفات، ماهی ها در یک خفگی دسته جمعی مرده بودند. کوئنتین گرافتون، مدیر مرکز اقتصاد آب، محیط زیست و سیاست دانشگاه ملی استرالیا می گوید: در نهایت، مرگ ماهی به این علت بود که اکسیژن کافی در آب وجود نداشت.

بیشتر بخوانید:

سرعت اینترنت مثل سرعت ساخت مسکن ملی است!

چین، ترسناک ترین رقیب استار!

خفگی اغلب همه ماهی ها را به یک میزان تحت تاثیر قرار نمی دهد. گرافتون می گوید: ماهی های بومی زودتر از بین می روند و گونه های مهاجم انعطاف پذیرتر جای آن ها را می گیرند. در نتیجه، تلف شدن ماهی ها به بحران فزاینده تنوع زیستی یاری می نماید. بر اساس گزارش 2021 سازمان دنیای محیط زیست، یک سوم گونه های ماهیان آب شیرین در معرض انقراض هستند.

در دارلینگ-باکا، بیشتر ماهی هایی که مرده اند شاه ماهی استخوانی، یک گونه بومی بودند. همانطور که آنها مرده و در حال مرگ در آب دراز کشیده بودند، کپور مهاجم بر روی بدن آنها جشن می گرفت.

اغلب، علت از دست رفتن اکسیژن رودخانه ها، دخالت انسان در زیست بوم های اطراف است. بر اساس مطالعه اخیر گرافتون، میزان آب در دارلینگ-باکا به سرعت کاهش یافته است، که بیشتر این کاهش ناشی از استخراج بیش از حد آب به وسیله مزارع بالادستی است که از آب رودخانه برای آبیاری استفاده می نمایند.

به طور معمول، ماهی هایی که با آب کم اکسیژن روبرو می شوند، در جای دیگری شنا می نمایند. فران شلدون، هیدرولوژیست در دانشگاه گریفیث، می گوید، اما بسیاری از ماهی های دارلینگ-باکا به دام افتاده بودند.

ریچارد کینگزفورد، بوم شناس رودخانه در دانشگاه نیو ساوت ولز، می گوید رودخانه هایی که تحت فشار مشابه ناشی از دخالت انسان در سایر نقاط دنیا هستند نیز می توانند شاهد مرگ های بزرگ باشند. به عنوان نمونه ای از زیست بوم در معرض خطر، او به رودخانه کلرادو اشاره می نماید که در 23 سال گذشته تحت تأثیر خشکسالی شدید ناشی از تغییرات آب و هوایی و استخراج بیش از حد آب برای کشاورزی و آشامیدن قرار گرفته است.

منبع: نشنال جئوگرافیک

227227