ریسک سکته مغزی با مصرف دارو های ضد تهوع - کتاب یار مهربان

به گزارش کتاب یار مهربان، این مطالعه نشان داد شرکت کنندگانی که دارو های ضدتهوع دریافت می کردند به طور کلی 3.12 برابر بیشتر از گروه کنترل خطر سکته مغزی ایسکمیک را داشتند.

یک مطالعه نو روی شرکت نمایندگان با میانگین سنی 71.9 سال، ارتباط بین استفاده از دارو های ضد تهوع و افزایش خطر سکته مغزی را نشان داد.

مطالعه اخیر محققان دانشگاه سوربن نشان داد که بعضی از دارو های ضد تهوع و استفراغ خطر سکته مغزی ایسکمیک را سه برابر می نماید.

بالاترین خطر مربوط به دارو های متوپیمازین، متوکلوپرامید و دومپریدون بود.

افراد ممکن است از دارو های ضد روان پریشی برای درمان بیماری هایی مانند اسکیزوفرنی، افسردگی روان پریشی، اختلال دوقطبی، و زوال عقل که باعث علائم روان پریشی یا از دست دادن ارتباط با واقعیت می شوند، استفاده نمایند. دوپامین اضافی ممکن است در روان پریشی نقش داشته باشد.

دوپامین یک پیغام رسان شیمیایی یا انتقال دهنده عصبی است که بر خلق و خو، احساس پاداش و حرکت تأثیر می گذارد. دارو های ضد روان پریشی با مسدود کردن گیرنده های دوپامین در مغز باعث کاهش سطح دوپامین می شوند.

سایر دارو ها برای درمان تهوع و استفراغ مرتبط با شیمی درمانی یا میگرن نیز گیرنده های دوپامین یا ضد استفراغ را مسدود می نمایند. این دارو ها انتقال دوپامین به روده ها و ناحیه محرک گیرنده شیمیایی در مغز را که مسئول انتقال سیگنال های ایجاد نماینده استفراغ است، مسدود می نماید.

محققان داده های 2،612 بزرگسال از پایگاه داده سیستم مراقبت های بهداشتی فرانسه را بین سال های 2012 و 2016 مورد آنالیز قرار دادند. شرکت نمایندگانی که در این مطالعه شرکت کردند یک سکته مغزی ایسکمیک اولیه را تجربه کردند و یک یا چند داروی ضدتهوع را ظرف 70 روز قبل از سکته مصرف نموده بودند.

این مطالعه 3 نوع دارو را شناسایی کرد: دومپریدون، متوکلوپرامید و متوپیمازین.

این مطالعه نشان داد شرکت نمایندگانی که دارو های ضدتهوع دریافت می کردند به طور کلی 3.12 برابر بیشتر از گروه کنترل خطر سکته مغزی ایسکمیک را داشتند.

متوپیمازین به طور قابل توجهی خطر سکته مغزی ایسکمیک را 3.62 برابر، متوکلوپرامید 3.53 برابر و دومپریدون 2.51 برابر افزایش داد.

متوپیمازین و متوکلوپرامید از سد خونی مغزی عبور می نمایند که حرکت مواد را از خون به مغز کنترل می نماید. با این حال، دومپریدون چنین عملکردی ندارد. برای تأیید یافته ها به مطالعات بیشتری احتیاج است.

منبع: ایسکانیوز