با مهسا جاور؛ مادری که برای زندگی و دخترش می جنگد - کتاب یار مهربان

به گزارش کتاب یار مهربان، از اواسط سال 1400، واقعا دوره وحشتناکی را پشت سر گذاشتم و مرحله ای از زندگی ام بود که فکر می کردم این اتفاقات فقط در فیلم ها است. به خاطر مهسا جاور این یک سال اخیر، به خودم افتخار می کنم. به عنوان یک مادر، قوی بودم و توانستم سرپا بایستم. تا آخر عمرم برای یک سال وحشتناکی که پشت سرگذاشتم، به خودم افتخار می کنم و به دخترم مینل یاد می دهم که می تواند یک زن و یک مادر قوی باشد.

به گزارش ایسنا، ورزش زنان به جایی رسیده که بسیاری از ورزشکاران آن برای خود نام و رسمی بهم زده اند. مهسا جاور هم یکی از همان ورزشکارانی است که هم در ورزش زنان و هم در قایقرانی ایران تبدیل به یک برند شده است. او که فراز و نشیب های زیادی را در زندگی پشت سر گذاشته، بعد از بازی های آسیایی جاکارتا تصمیم گرفت از دنیای قهرمانی خداحافظی کند که این وداع کوتاه بود و بانوی قایقران ایران بعد از گذشت سه سال دوباره قدم در مسیر قهرمانی گذاشت، اما این بار در یک قامت متفاوت.

اگر گاهی به دریاچه آزادی سر بزنید، می بینید که مهسا جاور دیگر تنها نیست و یک یار کوچک، اما همیشگی در تمرین و مسابقات دارد. بانوی قایقرانی ایران در یک لحظه می تواند از قالب یک قهرمان بیرون بیاید و تبدیل به یک هم بازی برای دختر خردسالش شود و به دنیای بچگانه برود. بعد از اول شدن در مسابقات قهرمانی کشور نیز روی اسکله پا به پای کودکش شیطنت و بازی می کرد به گونه ای که صدای خنده های مادر و دختر تمام فضا را پر نموده بود.

هر چند مسئولیت ها و نگرانی های مادرانه هم به دنیای مهسا جاور اضافه شده، اما باز هم مانع از این نشده است که در مسیر پر تلاطم قهرمانی دست از کوشش بردارد و حتی خودش معتقد است که مینل سه ساله اش به او قدرت جنگیدن می دهد.

به مناسبت بازگشت مجدد جاور به دنیای قهرمانی، خبرنگار ایسنا گفت وگویی را با ملی پوش رویینگ ایران انجام داد که در ادامه آن را می خوانید:

*در شرایطی از تیم ملی خداحافظی کردید که جزو ستاره های رویینگ ایران بودید. بعد از چند سال دوباره تصمیم گرفتید که برگردید این فاصله زمانی که بین رفتن و برگشتن شما، چقدر باعث شد که از فضای ورزش قهرمانی دور شوید؟

مدت زمان زیادی نبودم و تقریبا بیش از سه سال زمان برد تا دوباره برگردم که فاصله زمانی زیادی بود. به علت برخی مسائل شخصی نمی توانستم تمرین کنم. زمانی که تصمیم گرفتم برگردم، واقعا اوایلش سخت بود و تحمل فشار تمرین ها از لحاظ فیزیکی و روانی برایم سخت بود. در این مدتی که نبودم، مادر شده بودم و مشغله های بیشتری داشتم و ناخودآگاه فاصله بیشتری با تمرین داشتم. وقتی تصمیم گرفتم برگردم تمام توانم را گذاشتم تا درست برگردم.

* آقای فرزام سرمربی تیم ملی بعد از قهرمانی دنیا مطرح نمود، با وجود اینکه حدود شش ماه با شما کار نموده است، اما از نتیجه راضی است. اینکه در مدت زمان توانستید به سطحی برسید که در قهرمانی دنیا شرکت کنید به چه عاملی بر می شود؟ تجربه بالا یا یک انگیزه قوی؟

آقای فرزام لطف کرد و در این مدت کمی که من برگشتم، مربیگری من را قبول کرد. یکی از نفراتی بود که اعتماد به نفس خوبی به من داد که می توانم برگردم و این در شرایطی بود که خودم فکر می کردم هنوز آماده شرکت در مسابقات نیستم. شادمانم که توانستم نتیجه زحمات و اعتمادش را بدهم و از عملکردم راضی بود. خودم هم وقتی در فضای مسابقه قرار گرفتم و دیدم که می توانم به موفقیت برسم، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردم تا برای قهرمانی آسیا و سپس بازی های آسیایی آماده تر شوم.

* ورزشکاری مانند شما که سال های زیادی در تیم ملی بوده است، قطعا هدف بزرگی دارد که تصمیم گرفته دوباره به عرصه قهرمانی برشود. این هدف گرفتن مدال یا نتیجه خاصی است؟

به نظرم ورزش کردن برای ما یک اعتیاد است و هر مدالی که می گیریم، طمع بیشتری برای کسب مدال های دیگر پیدا می کنیم. من دو دوره بازی های آسیایی رفتم و در یک دوره المپیک بودم. با این حال طمع این را دارم که در بازی های آسیایی مدال طلا بگیرم و دوباره در المپیک باشم و نتیجه بهتری را به دست آورم.

* با توجه به اینکه مادر هم هستید، شرایط شما فرق دارد. در مسابقات لیگ شاهد بودم، قبل از اینکه در خط استارت قرار بگیرید، دخترتان را آرام می کردید و بعد با عجله درخط استارت مسابقه قرار می گرفتید. در چنین شرایطی چگونه تمام تمرکز خودتان را روی مسابقه می گذارید؟

اکثرا همه فکر می نمایند که مینل دخترم باعث شده ادامه ورزش قهرمانی برایم سخت تر شود در صورتی که این طور نیست. درست است مادرم، اما شاید یکی از اصلی ترین دلایل برگشتم و قدرتی که به دست آوردم که مانند قبل در اردو ها کوشش کنم، دخترم است و واقعا او قدرت برگشت دوباره به تمرین را به من داده است. مینل باعث شده که قوی تر و با هدف تر بجنگم، چون دوست دارم دخترم به داشتن مادری مثل من افتخار کند و چیزی داشته باشم که به عنوان یک مادر به دخترم یاد بدهم.

* برای قهرمانی دنیا برای اولین بار بود که از دخترتان دور شدید و در یک مسابقه بین المللی شرکت کردید. چقدر کوشش کردید که این مسئله از لحاظ روانی روی عملکردتان تاثیرگذار نباشد؟

بعد از سه سال برای اولین بار از مینل جدا شدم. این موضوع خیلی برایم سخت بود، اوایل حضورم در قهرمانی دنیا، شب ها از دلتنگی گریه می کردم. نکته این است که در کل یاد گرفتم وارد محیط تمرینی می شوم و سوار قایق می شوم، کلا فارغ از دنیای بیرون باشم و تمام تمرکزم کامل روی پارو زدن و مسابقه باشد و به هیچ چیز دیگری فکر نکنم.

* رویینگ ایران در حال حاضر ورزشکاران زن نامداری دارد، چقدر سختی پشت این اتفاق قرار گرفته است؟

ما دخترای رویینگ که زیر نظر آقای فرزام کار می کردیم، خودمان و مربی برای یک هدف جنگیدیم. به نظرم این در ورزش خیلی مهم است که بین ورزشکار و مربی اعتماد و اعتقاد دوطرفه وجود داشته باشد. خدا را شکر این رابطه بین ما و مربی بوده است و در این چند سال توانستیم نتایج خیلی خوبی بگیریم.

*در مسیری که از ابتدا تا کنون در ورزش قهرمانی پشت سر گذاشته اید، چند بار رخ داد که از برخی شرایط یا برخورد ها ناامید شوید و تصمیم بگیرید که کنار بروید؟

این اتفاقات همواره هست و برای هر ورزشکاری در یک برهه ای اتفاقاتی پیش می آید یا حرف هایی می شنود که ممکن است تصمیم بگیرد جدا شود. مانند خود که من که بیش از سه سال از تیم ملی جدا شدم و مسائل زیادی باعث این اتفاق شد. فکر می کنم وقتی هدف داشته باشی یا عرق به ورزش وجود داشته باشد، هر چقدر هم جدا شوی بازهم به همان جایی که بودی برمی گردی و راهت را ادامه می دهی تا به همه آن چیز هایی که می خواستی برسی.

* فکر می کنید که به رویینگ ایران آن طور که شایسته اش بود، رسیدگی شده است؟

به هر حال ما جزو رشته هایی المپیکی هستیم و در بازی های آسیایی مدال آوریم و قهرمان ها و قهرمانی های زیادی داشته ایم، اما نسبت به رشته های دیگر پایین ترین سطح لیگ را داریم که یا برگزار نمی شود و یا قرارداد ها کم است. در جا های عمومی هم خیلی کم دیده می شویم. با توجه به پتانسیل بالا و رزومه هایی که داریم و اینکه می توانیم پرچم ایران را بالا ببریم، ضروری است بیشتر توجه شود تا نفرات بیشتری را داشته باشیم و بتوانیم باعث پیشرفت قایقرانی شویم.

* مهسا جاور برای آینده خودش برنامه ریزی نموده است؟ مثلا تا چه زمانی در ورزش قهرمانی باشد و بعد از آن چه کار کند؟

به نظرم برنامه ریزی کردن در ورزش خیلی عجیب و غریب است، چون من وارد قایقرانی شدم این را نمی دیدم که 12 سال در تیم ملی باشم. شاید در اولین بازی های آسیای می گفتم که دیگر می روم، اما هنوز هستم. الان هدفم اصلی ام بازی های آسیایی هانگژو است و قطعا برای المپیک پاریس نیز می جنگم. بعد از آن واقعا نمی دانم که من کجا هستم، مینل چه شرایطی دارد و چه اتفاقاتی رخ می دهد. فعلا دیدم باز است و تمام هدف و کوششم برای دو رویداد مهم پیش رو است.

*اگه یک روزی در قایقرانی مسئولیتی داشته باشید، مهمترین دغدغه یا مسئله ای که رفع می کنید، چه چیزی است؟

بزرگترین دغدغه ورزشکاران تیم ملی قایقرانی مالی است و این چیزی است که من بار ها دیده ام. عایدی ورزشکاران از لیگ است که متاسفانه در رشته ما هنوز خیلی پایین است و رقم ها وحشتناک هستند. اگر مسئولیت داشتم، قطعا فکری می کردم تا ورزشکارانم بتوانند بدون دغدغه مالی خیلی خوب تمرین نمایند و حداقل این دغدغه را از آن ها می گرفتم.

من نمی خواهم خودمان را با کشور های اروپایی مقایسه کنیم، اما اگر همین کشور های آسیایی را در نظر بگیریم، رویینگ ما در حد یک کلوپ آن ها امکانات ندارد. نه پیست استاندارد داریم و نه قایق و پارویی که کشور های دیگر دارند. با این حال در قهرمانی آسیا طلا می گیریم و در قهرمانی دنیا رکورد های خوبی ثبت می کنیم و جایگاه های خوبی را به دست می آوریم. اگر ما امکانات بهتری داشته باشیم نتایج متفاوت می شود. در رشته ما صدم ثانیه ها همه چیز را تعیین می نماید. اگر امکانات کشور های دیگر را داشتیم، قطعا می توانستیم جایگاه بهتری داشته باشیم و مطمئن تر به المپیک و مدال های دنیای فکر کنیم.

*فکر می کنید چقدر زمان ببرد تا امکانات رویینگ ایران بهتر شود؟

البته شرایط مقداری بهتر شده است. قایق های چینی که بعد از هفت سال به دست ما رسید، قایق های خوبی هستند. می دانم خیلی زمان می برد همه چیز بهتر شود، چون 10 سال است که در خصوص نبود امکانات صحبت می کنیم و امیدوارم خیلی زودتر از چیزی که ما فکر می کنیم، شرایط امکانات بهتر شود.

*مهسا جاور بابت چه چیزی به خودش افتخار می نماید؟

از ششم ماه دوم سال 1400، واقعا دوره وحشتناکی را پشت سر گذاشتم و مرحله ای از زندگی ام بود که فکر می کردم این اتفاقات فقط در فیلم ها است. بخاطر مهسا جاور این یک سال اخیر، به خودم افتخار می کنم. به عنوان یک مادر، قوی بودم و توانستم سرپا بایستم و به راهم ادامه بدهم. مطمئنم تا آخر عمرم برای یک سال وحشتناکی که پشت سرگذاشتم، به خودم افتخار می کنم و به مینل یاد می دهم که می تواند یک زن و یک مادر قوی باشد و اتفاقاتی که شاید فکر کنیم که فقط در فیلم ها رخ می دهد را هم می تواند پشت سر بگذارد و باز هم به هدفش برسد.

*مینل به ورزش علاقه نشان داده است یا خودتان برنامه ریزی خاصی برایش دارید؟

کاملا تعیین است که مینل، بچه پر جنب و جوش و پر انرژی است که خیلی سخت می توان انرژی اش را تخلیه کرد. ورزش را دوست دارد. قطعا این اجازه را به او می دهم که خودش انتخاب کند به صورت حرفه ای وارد چه رشته ای شود. من فقط زمینه ها را فراهم می کنم و منتظر می مانم برای روزی که خودش، راهش را انتخاب کند.

* مهسا جاور حال حاضر و جایگاهی که الان دارد چقدر شبیه رویا هایی است که از ابتدا برای خودش ساخته بود؟

فکر می کنم به جایگاهی بیشتر از آن چیزی که یک زمانی آرزویش را داشتم، رسیدم. شاید یکی از فانتزی ها و رویاهایم این نبود که با دخترم تمرین کنم، اما حتی به آن هم رسیده ام. به نظرم از یک جایی به بعد بیشتر دنبال هدف هستم تا رویا. الان هم رویا های من تمام شده است و برای واقعیت ها می جنگم.

*اگه به عقب برگردید کدام بخش از زندگی ورزشی خودتان را تغییر می دهید؟

اگر به عقب برگردم هیچ چیزی را در ورزش حرفه ای ام تغییر نمی دهم. مانند همه ورزشکاران در زندگی ورزشی ام اتفاقات تلخ و نامهربانی ها بوده است، اما علت براین نیست که از آن ها پشیمان باشم و بخواهم تغییر دهم. تمام آن اتفاقات هم برای من تجربه هستند. از همه لحاظ از زندگی ورزشی ام راضی هستم و دوست ندارم هیچ چیزی را تغییر دهم.

* مهم ترین آرزویی که برای قایقرانی دارید؟

قرار گرفتن در جایگاهی که واقعا حقش است.

*مهم ترین آرزویی که برای دخترتان دارید؟

آرزو های زیادی برای دخترم دارم، چون به هر حال مادرم. الان نمی توانم بگویم که چه آرزویی دارم. من حتی از لحظه به لحظه بزرگ شدنش هم سیر نمی شوم و دلم نمی خواهد به آرزو فکر کنم، چون از من دور می شود. دوست دارم از تمام لحظات بودن با دخترم لذت ببرم.

*مهم ترین آرزوی مهسا جاور برای خودش؟

مادری باشم که مینل به داشتنش افتخار کند و شادمان باشد که مهسا جاور مادرش است.