آیا می دانید روکش حباب داری که ما با ترکاندنش احساس آرامش می کنیم، چطور اختراع شد؟ - کتاب یار مهربان

به گزارش کتاب یار مهربان، روکش حباب دار، واقعا چیز کاربردی جالبی است. هم موقع نقل و انتقال انواع وسایل و اسباب کشی ها به درد ما می خورد و هم خیلی ها (تقریبا همه) دوست دارند حباب های آن را بترکانند و تمدد اعصاب کنند. حالا اینکه چطور یک کار بی فایده به ما آرامش می دهد، نیاز به پستی جداگانه دارد.

اما آیا می دانید که چطور روکش حباب دار اختراع شد؟

شرح این اختراع جالب را از کتاب تاریخچه همه چیز، نوشته امیلی پروکوپ، ترجمه رضا اسکندری آذر که نشر خزه منتشر کرده برایتان نقل می کنم. کتاب خوب و مفرحی است و می شود هر روز چند صفحه ای از آن را خواند و کلی سرگرم شد و بر اطلاعات کلی افزود.

وقتی سربازان جنگ جهانی دوم از جنگ برگشتند و به لطف کمک هزینه دولت امریکا به تحصیل پرداختند، توانستند صاحب خانه شوند. کشور نه تنها با نوزادان جدید، بلکه با خانه های جدید پر شد.

دهه 50 میلادی شاهد تحولی از روش های سنتی به روش های نوین بود؛ سفر انسان به فضا در افق نزدیک قرار داشت و فیلم های سینمایی مربوط به آینده و تلویزیون، تأثیر زیادی روی سبک زندگی مردم گذاشتند.

در آن دوره، کاغذ دیواری از یک کالای لوکس مختص طبقه اعیان، به کالایی مقرون به صرفه تبدیل شده بود که هر کسی می توانست راحت و سریع دیوارهای خانه اش را با آن تزئین کند.

در 1957، آلفرد دابلیو فیلدینگ و مارک شاوان می خواستند یک کاغذ دیواری پلاستیکی با کیفیت بالا تولید کنند. آن دو در گاراژ خانه فیلدینگ، دو لایه پلاستیکی را به هم چسبانده، حباب های هوا بین دو لایه ایجاد کرده و یک لایه کاغذ هم به یک طرفش چسباندند. متأسفانه طرحشان آن قدرها که فکر می کردند محبوبیت کسب نکرد و این دو مخترع محصولی داشتند که هیچ کاربردی نداشت. در ابتدا محصولشان را Cap Air نام گذاشتند و شرکتی به نام Air Sealed ثبت کردند تا محصولشان را بازاریابی کنند.

آنها ابتدا سعی کردند آن را به عنوان نوعی عایق ارزان قیمت به گلخانه ها بفروشند، اما بازاریابی کاغذ دیواری پلاستیکی کار دشواری بود. خوشبختانه یک اختراع آینده نگرانه دیگر به آنها کمک کرد تا این محصول را به کار بگیرند.

شرکت آی بی ام در 1959 از کامپیوتر مدل 1401 رونمایی کرد، اما در مورد حمل و نقل سخت افزار جدید با استفاده از ضربه گیرهای سنتی مثل روزنامه باطله، کاه و موی اسب، بدون بروز آسیب به آن نگرانی هایی داشت.

فردریک باورز، یکی از بازاریاب های شرکت Air Sealed محصول را به آی بی ام پیشنهاد کرد و بالاخره مورد استفاده ای برای روکش حبابدار پیدا شد. شرکت Air Sealed شروع به تولید محصولات دیگر برای صنعت حمل و نقل کرد، مثل پاکت نامه های دارای روکش حبابدار در داخل که به خصوص در دهه 80 با روی کار آمدن فلاپی دیسک بسیار محبوبیت پیدا کرد.

دوران به هم چسباندن دو لایه پلاستیک به سر آمده بود، اما در 1957، دستگاهی ساخته شد که می توانست محصول را با ایجاد حباب هایی منظم بین دو لایه پلاستیک تولید کند. دستگاه هایی که امروزه استفاده می شوند، فرق چندانی با آن دستگاه ندارند، غیر از اینکه تعدادشان بیشتر و اندازه شان بزرگتر شده است.

دستگاه اولیه تقریبا به اندازه یک چرخ خیاطی معمولی بود.

موادی که امروزه استفاده می شوند، با محیط زیست سازگارتر هستند، اما همچنان آن قدر دوام دارند که بشود مجددا ازشان استفاده کرد. البته شرکتی مثل آمازون که حمل و نقل کالاها را در مقیاس وسیع انجام می دهد، پیوسته در حال کشف محصولات جدید برای حمل و نقل کالاهاست، چون صفحات و رول های روکش حبابدار فضای زیادی از انبارش را به خود اختصاص می دهند.

سؤالی که معمولا درباره روکش حبابدار مطرح می شود این است که روش صحیح استفاده از آن برای بسته بندی اقلام چیست؟ حباب ها باید رو به داخل باشند یا خارج؟!

توصیه می شود که حباب ها به سمت داخل قرار بگیرند تا بهتر از کالای موردنظر محافظت کنند. این روش همچنین باعث می شود کالاهای کوچک تر فضای کمتری بگیرند.

اما از نظر بسکمک از افراد، ویژگی منحصر به فرد روکش حبابدار، احساس آرامشی است که از ترکاندن حباب هایش به آدم می دهد. و این آرامش و تخلیه تنش فقط یک تئوری نیست.

تحقیقی در سال 1992 نشان داد سوژه هایی که روکش حباب دار می تراکاندند، بعد از انجام این کار آرام تر و هوشیارتر می شدند.

تئوری هایی در مورد علت این قضیه وجود دارد: یکی اینکه مغز اولیه ما حس ترکاندن حباب ها را با حس له کردن کک و سایر حشرات ارتباط می دهد؛ اما تئوری محتمل تر (و کمتر حال به هم زن) این است که انسان ها تمایل زیادی به حس لامسه دارند و استفاده از تسبیح، اسباب بازی های کوچک و روکش حبابدار به ما کمک می کند تنش را از وجودمان خارج کنیم.

در همین رابطه در کتاب یار مهربان بخوانید: فیجت اسپینر

آیا میدانستید؟

شرکت Air Sealed یک تقویم دیواری تبلیغاتی تولید کرد که در آن به هر روز از سال یک حباب اختصاص داده شده و فرد می توانست روزی یک حباب را بترکاند؟