اینجا مردم با لک لک ها زندگی می نمایند - کتاب یار مهربان

به گزارش کتاب یار مهربان، اهالی محله حکم آباد تبریز(سرداران فاتح) این روزها میزبان لک لک های عاشقی هستند که با فرارسیدن فصل بهار به این محله آمده اند، آنها معتقدند لک لک ها برایشان نماد خوش اقبالی و برکت هستند.

به گزارش کتاب یار مهربان از تبریز، پر و بال شان سفید و شاه پرهایشان به رنگ سیاه است، ترکیب رنگ های سفید و سیاه از آنها پرنده ای زیبا و دوست داشتنی ساخته است، بیشتر بر بلندی ها می نشینند و اغلب یک پایشان را جمع می نمایند .

مادر بزرگ ها و پدرپزرگ ها در مورد آنها می گویند بر بام هر خانه ای که آشیانه می کردند، برکت و رحمت الهی در آنجا جاری می شد.

در گذشته های نه چندان دور بر فراز بادگیرها، تیرهای برق، گنبد به وفور دیده می شدند، تبریزی ها از آنها خاطرات زیادی دارند. آنها در فرهنگ مردمان تُرک، همیشه مورد احترام بوده و حتی برای خودشان حق آب و گل داشتند.

حتی بازگشت آنها قبل از بهار به وفاداری و خوش قولی شان نسبت داده می شد. مردم چند روز قبل از آمدن شان لانه های قدیمی آنها را تعمیر می کردند و هر کسی برای اولین بار آنها را مشاهده می کرد، با شادی نوید آمدن بهار را به دیگران می داد.

در بین ملل و فرهنگ های مختلف آنها همیشه پرنده مقدسی بوده اند. از هر سرزمینی داستان های زیادی را در مورد آنها می توان شنید. در یونان باستان آنها پرنده مقدس آپولو، دمتر، هرمس و پرنده خورشید بودند.

در روس باستان نیز این پرندگان در حال پایکوبی بر وسایل زیادی مانند دستبند و بازوبند و دیگر وسایل نقش بسته بودند و این باور وجود داشت که هر کس قبل از دیگران پایکوبی آنها را در بهار ببیند، خوشبخت و پیروز خواهد بود.

در یکی از افسانه های استرالیایی، جادوگر، دختری را که نمی خواست زن او بگردد به این پرنده تبدیل کرد و در یک قصه ژاپنی این پرنده مجروح به دختر زیبایی مبدل شد که بافنده زبردستی بود.

لک لکهای مهاجر یا همان حاجی لک لک ها را می گویم. همان پرنده های انسان گرایی که هر ساله در راستا مهاجرت زمستانی خود هزاران کیلومتر را پرواز می نمایند تا بر آشیانه گرمی که مردم آن را ساخته اند، بنشینند و تا اواخر پائیز مهمان مردم باشند.

مرحوم احمدی درباره لقب حاجی لک لک شرح داده است: این لقب حاجی لک لک هم برای خودش قصه ای داشت که سینه به سینه از مادربزرگ ها به نوه هایشان منتقل می شد. زمستان ها بچه ها لک لک ها را نمی دیدند و بهانه رفتن آنها را می گرفتند و مدام از بزرگ ترها سؤال می کردند که این لک لک ها به کجا رفته اند. آن زمان وسایل حمل ونقل مثل حالا نبود. اگر کسی با کاروانی به مکه می رفت و قصد حج می کرد، زمان رفتن و برگشتن اش طولانی می شد. مادربزرگ ها به همین خاطر یک قصه من درآوردی شیرین برایمان تعریف می کردند و می گفتند لک لک ها به مکه رفته اند. وقتی دوباره هوا گرم می شد و بهار از راه می رسید دوباره لک لک ها را می دیدیم و با خیال اینکه از سفر حج برگشته اند می گفتیم حاجی لک لک زیارتت قبول.

بگذریم، حال دیگر به دلیل گسترش فضای شهری و از بین رفتن زیستگاه ها دیگر شهرهای ما میزبان لک لک ها نیست.دیگر آوازی از پرندگان شنیده نمی گردد، دود و دم شهرها همزیستی محبت آمیز انسان ها و پرندگان را از بین برده و حتی کلاغ ها و گنجشک ها نیز میل ماندن ندارند و قصد مهاجرت نموده اند!

خانه لک لک های خیابان سرداران فاتح تبریز نوستالژی از قدیم

اما این روزها مردم محله حکم آباد تبریز(سرداران فاتح) میزبان لک لک های عاشقی هستند که با فرارسیدن فصل بهار به این محله آمده اند. آنها معتقدند لک لک ها برایشان نماد خوش اقبالی است.

همسایه ها این لک لک ها را جزو هم محله ای های خود می دانند و با آنها دوست شده اند. اگر از کوچ شان کمی بگذرد نگران شان می شوند.

خودشان که می گویند حتی چندین بار قرار بود تا محل تیر برق جابه جا گردد ولی به خاطر لک لک ها اجازه این کار را نداده اند.

لک لک های مهاجر از 50 سال پیش این لانه را ساختند که محلی برای استراحت و زندگی لک لک های زیادی شده است.

اولین لک لک هایی که این آشیانه را ساختند یک لک لک زوج بود که بلافاصله جوجه های خود را نیز در این خانه به جهان آورده و ماه های زیادی تا رسیدن فصل زمستان در این خانه ماندند.

اینجا مردم لک لک ها را دوست دارند

لک لک های این خانه جزو همسایه ما هستند و حتی هر روز همسایگان از غذاهای باقیمانده خود برای این لک لک ها کنار می گذارند و اگر در اثر بارش برف و باران، لانه آنها دچار آسیب گردد، شاخ و برگ درختان را کنار تیر برق می گذاریم و یا با همکاری لک لک نر پرت می کنیم و لک لک نیز با منقار آنها را گرفته و محل آسیب دیده را تعمیر می نماید. این ها بخشی از حرف های آقای کعبی از همسایگان این لک لک هاست که بیش از 53 سال از عمرش می گذرد.

مختار بخشی یکی دیگر از همسایگان این خانه است که به گفته خودش با لک لک های این خانه کودکی اش را سپری نموده و نوستالژی آن دوران محسوب می گردد.

او می گوید: لک لک های زیادی به این خانه آمده و زندگی نموده اند و معمولاً فصل زمستان را کوچ نموده و از فصل بهار تا بارش های پاییزی در این خانه زندگی می نمایند.

به گفته آقای بخشی، چند سال پیش شهرداری اقدام به تخریب این خانه نموده بود ولی لک لک ها باز هم شاخ و برگ جمع نموده و خانه شان را از نو ساختند.

داستان عشق و وفای لک لک

او می افزاید: حتی یادم می آید یکبار لک لک ماده دچار آسیب بال شده بود و نمی توانست پرواز کند و به همین خاطر لک لک نر هر سال چندین مایل را طی می کرد تا به دیدن جفت خود بیاید.

چرا دیگر لک لک ها با انسان ها همسایه نمی شوند؟

به راستی چرا لک لک ها دیگر آشیانه ای در شهرمان نمی سازند و انسان ها به سمتی حرکت می نمایند که شاید روزی نسل آینده کلاغ و گنجشک و کبوتر را پشت قفس و در باغ پرندگان و باغ وحش ببینند؟

گزارش از کتایون حمیدی

60027/ر